We gebruiken het Pinksterweekend om er een lap op te geven. Jos, Lisette en Marcel. Annelet en Sieds en Laura-Jo zijn ook mee. Marcel maakt een doorsteek met Sieds (9) en Laura-Jo (8). We klimmen van onder naar boven. Als we een paar uur later weer buiten staan kunnen we niet anders dan apetrots zijn op het gebroed. Ondertussen maken Jos en Lisette de nodige metingen zowel in als buiten de grot.
We hebben voor de komende twee dagen een heel lijstje van werkzaamheden. Eerst eens door de oude boveningang naar beneden om weer een nieuwe loop te creëren.
In de Salle du Bivouac bevinden zich twee steenbruggen of ponts. Van bovenaf die bogen lijk je verder te kunnen klimmen. We gaan die bruggen beklimmen. Met onze nieuwe Hilti zullen we niet te stoppen zijn! Maar we hebben niet de illusie dat we de eerste zijn om erboven op te klauteren. Toch zal het moeten willen we de grot goed in kaart kunnen brengen. We beginnen met de tweede brug omdat die het makkelijkst lijkt. En zo gooien we als een cowboy een lasso om een blok en niet veel later zitten we bovenop de brug. Maar dan verder lijkt het toch iets lastiger te worden, dan het van beneden af leek. Nu zal het klimtechnisch wel niet moeilijker dan derde graads zijn, maar de onzekerheid van het klimmen op een helling van 60-70 graden met klei als voetsteun maakt het toch wel spannend. We zien de onderkant van een blokkenstort. Waarschijnlijk een uitvloeisel van de Fromage de Gruyere. Toch moeten we er zeker van zijn dat het daar niet verder gaat. Ik ben niet religieus, dus schietgebedjes helpen niet. Dan maar gewoon omhoog. Met de Hilti heb ik twee tussenzekeringen aangelegd en Lisette zekert me. Na enig onethisch geworstel hijs ik me op een blok en kom bij van de inspanning. Nu kan ik de blokkenstort goed zien. Geen vervolg, en geen tocht. Ook zie ik de slijtsporen van een koord, dus iemand was me voor. Had ie dat maar ergens opgeschreven....
Dan op naar de andere brug. Deze is wat moeilijker te lassoën, maar we maken er een tweetrapsraket van. Eerst met een speleokoord om een blok, en vandaar uit gooit Lisette met een speciale werpzak. Deze is door Jos gefabriceerd, gemaakt met Peruaans 2mm koord in een werpzak kanostijl (maar dan verzwaard met een kleiprop). Lisette heeft geen vertrouwen in haar eigen kunnen, maar desalniettemin werpt ze raak na de tweede worp. We trekken het koord door en de weg naar boven ligt open.
Die weg is makkelijker dan de eerste brug, maar loopt ook dood. Gelukkig is er wel een mooi calcietgordijn ter compensatie. Heel moeilijk was de beklimming niet, dus we komen nog een keer terug voor een topo / foto sessie. Voor vandaag is het mooi geweest.
Buiten rijden we direct naar de herberg in Han, maar we stoppen nog even in Rochefort bij de Muret en maken een praatje met de mannen van Cascade die daar aan het duiken zijn. We maken kennis met Marc Legros, met wie we afspreken eens een tochtje te maken om alle hoeken en gaatjes te bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten