Caverun basiliek Koekelberg & het mysterie van de Nou Maulin.

Twee vliegen in een klap gingen we het weekend van 21 -22 april slaan. Dat lukte, maar op een andere wijze dan gepland.

Op zaterdag deden Jos en ik Parcours B met de grote paraplu tussen de twee torens. Helemaal soepel ging het niet, maar spectaculair was het wel. Voor ons zat een groep beginners, waardoor we lang moesten wachten, hangend aan de toren. Genoeg tijd om mooie plaatjes te maken, dat dan weer wel.
Drie maal hoedje af trouwens voor de vlekkeloze organisatie!

Toepasselijk stukje tekst uit gedenkplaat aan de ingang van de basiliek

Door het oponthoud mistten we Guy De Block die we 's avonds zouden gaan interviewen over zijn deelname aan de redding in de Nou Maulin. We hadden gehoopt J.P. Fontaine te ontmoeten dit weekend, maar zijn gezondheid is tanende en hij kon ons niet ontvangen. J.P.F was dan het lijdend voorwerp, gelukkig hadden we dan Guy De Block nog. Die is actief geweest aan de kant van de Speleo Secours.
Gelukkig kwam Guy volgende dag terug en spraken hem toen.
Hij maakte zijn excuses omdat zijn geheugen hem vaak in de steek laat. Desalniettemin hadden we een levendig gesprek met hem.

Guy vertelt over zijn duikavontuur

Een beetje grot heeft een geheim. Een verhaal dat de fantasie prikkelt. De Nou Maulin heeft wel het mooiste verhaal. De bron van dit mysterie ligt bij de insluiting van een aantal speleologen in begin jaren zeventig. Pas dit weekend spraken we met een aantal oudgedienden die er bij waren. Onder andere de bekende Grotduiker, grotboeken schrijver en speleoloog Guy de Block.

Ik was toen de voorzitter van de Brusselse speleoclub ESB En op een dag werd ik gebeld om te komen helpen bij de redding. Ik heb mijn duiksuitrusting ingeladen en ben naar Rochefort gereden. Het hoofd  van de Speleo Secours vertelde me dat ik moest wachten. Maar uiteindelijk ben ik de trou Maulin in gegaan en heb ik gedoken. Voor mij waren er al drie of vier anderen geweest die gedoken hadden en bij de slachtoffers konden komen. Er lag al een duiklijn. En zo kwam ik bij die mensen.  Na een paar dagen is al het water met pompen weggepompt en konden de slachtoffers naar buiten wandelen.

Hij herinnerde zich van die duik niet dat er problemen waren.  Ze konden de slachtoffers moeiteloos bereiken, die  hadden door het lange wachten onderkoelingsverschijnselen. Jean Paul Fontaine had erg veel last van kou in de benen, en eenmaal buiten werd hij met een infraroodlamp behandeld. 

De slachtoffers zaten niet vast achter het grindsifon (roulement à biles) maar bovenin de grote zaal, boven het blokkenstort. En toch is daar een Fransman geweest die via een andere onbekende ingang de groep bereikt heeft. En hier is het mysterie. Wie was hij? Wie kent zijn naam? Waar kwam hij vandaag? Welke weg heeft hij genomen? Kwam hij eerst door de oude boveningang (die toen nog geen tonnen had maar dat terzijde) en heeft hij wegen gevonden die anderen niet kenden? Of is het een halicinatie geweest van de slachtoffers? Als het waar is ligt er natuurlijk een mooie taak om te kijken of we een aannemenlijke route kunnen vinden (of zelf de mytische nieuwe ingang). Sommige van deze vragen zullen we makkelijk oplossen als we de originele verslagen gaan raadplegen, andere zullen misschien voor altijd een mysterie blijven.

Zie ook ons blogbericht van Oktober 2011: 
Trou Molin Spelerpes 1987 nr 2 & 3

'De gevangenen van de Lhomme.'