Hamertje tik & de laatste toposessie?

We zijn klaar. Althans, we hebben alle tot nu toe bekende delen van de grot getopografeerd. Maar nu is het nog niet af. De topo moet nog uitgewerkt worden en op een mooie manier gepresenteerd. Er staat wel een beetje druk op de ketel. Op de speleologische dagen en nachten moeten we een presentabele kaart hebben, en voor ons artikel in de Spelerpes moet er ook nog wat werk verzet worden. Bovendien moet de kaart echt af zijn omdat er een nieuw deel van de AKWA gaat verschijnen, waar we een bijdrage aan beloofd hebben.
Het afgelopen weekend hebben we de laatste puntjes op de i gezet, met als ster van de dag, special guest Rudi Bollaert, de kleine gaatjes specialist.

Er staat op de oude topo's van de BSB en die van J.L. De Bock staat een verbindingsgangetje (van vóor de grindsifon naar de salle de Bivouac). We kennen beide einden, maar het tussenliggende parcours niet, omdat wij lompe Hollanders daar te dik voor zijn. Gelukkig past Rudi overal in en onder het motto nooit te smal floepte hij door de vernauwing heen, en kon hij bevestigen dat de oude mannen van vroeger ook klein van stuk geweest zijn. Of misschien waren ze niet allemaal klein, want iemand had bij wijze van eerst hulp bij klemzitten een hamer achtergelaten. Door het gangetje waait meestal een stevige tocht, maar de ingang is heden ten dage aan één kant extreem nauw en aan de andere kant geblokkeerd met kiezels.

topo J.L De Bock (detail)

Rudi heeft de gang voor ons opgemeten, zodat we ook dit detail aan de topo kunnen toevoegen.
Open graven van het gangetje zou niet heel veel werk zijn, maar aangezien de zone in een deel van de grot ligt dat bij de winterse overstromingen een watervoerende laag wordt, zal deze gang ieder keer weer opnieuw verstopt raken.

Rudi met de door hem gevonden hamer

Een andere speciale gast was de vleermuis. Nu had ik wel eens eerder vleermuizen zijn vliegen, maar deze keer kon ik er een op de foto vastleggen.
Het was een mooi exemplaar van de Vale Vleermuis, een Myotis myotis uit de Vespertilionidae familie.
Of voor de buitenlanders onder ons: een Grosses Mausohr of le Grand Murin.

Vale Vleermuis

Behalve deze hoogtepunten hebben we gewoon nog heel wat uurtjes topowerk gedaan dit weekend. En voor de verandering (of misschien is dat nou ervaring) ging alles een beetje vlot. 

Foto's maken ging niet zo best deze keer. Ik heb in nieuwe speeltjes geïnvesteerd, maar die leveren alleen maar meer gewicht, en meer frustratie op.

Nou goed, een paar bijna gelukte foto's dan.

smeerpijp Erik in de drukgang nabij het grindsifon

dit modderfiguur durfde mij een zakkenwasser te noemen, na afloop in de Lomme.

Was dit het dan? Ik denk het niet. We hebben nog wat afsluitend werk te doen, zoals het permanent fixeren van een aantal meetpunten op strategische plaatsen in de grot. Voor onszelf en voor toekomstige generaties. En er wordt ook nog geëxploreerd in de grot, dus wie weet wat er komen gaat.