Het eerste stukje bedwingen we weer met de ons inmiddels vertrouwde lassotechniek. Vanaf deze steenbrug heb je een mooi uitzicht naar de overkant op de wand waar de Benetier begint. De gang is hier mooi breed en er hangen druipstenen en gordijnen waardoor de grot een Franse allure krijgt.
 |
| uitzicht over de Salle de Bivouac richting Benetier |
We klimmen hoger en er ontspint zich een discussie waarbij Erik het over hanging death heeft alwijzend op een stel vastgekitte blokken. Ik vind dat hij daar best naartoe kan klimmen, want hij is jong en heeft geen kinderen. Maar hij vindt dat hij juist nog toekomst heeft en ik al oud en afgeschreven ben. Uiteindelijk besluiten we dat het er daarboven niet veelbelovend uitziet. Bovendien gaat de tocht een andere kant op. Een mooi klein gangetje waar muggen rondvliegen en zelfs een slak rondkruipt. De buitenkant van de berg zal wel niet ver zijn....
Op het niveau waar we ons bevinden loopt een laag kalksteen met veel fossielen. Het wemelt er van de zeebeestjes als het ware:
Als we uitgespeelt zijn vind Lisette een soort doorzichtige worm van 2 cm lang en een paar mm dik. Een vreemd soort beest is het, want het spint draden.
Helaas heeft mij camera geen goede macrolens, dus om het te fotograferen moeten we nog maar eens terug.
Jos komt erachter dat je de DistoX beter niet samen met ijzerwaren kunt vervoeren, want ondanks een geslaagde calibratie ging het met de metingen toch mis omdat het kompas een gigantische afwijking gaf.
Gelukkig had Jos het tijdens het schetsen in de gaten, en kon door een nieuwe calibratie het probleem verholpen worden. Ondanks dat gedoe zijn we toch nog steeds blij met de DistoX, want de nauwkeurigheid en foutmarge én de werksnelheid zijn beter dan het ouderwetse handwerk met clino, kompas en gradenboog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten