De staalkabel in de salle de bivouac, die inmiddels op meerdere plaatsen losgebroken was, is verwijderd uit de grot. Tevens zijn een aantal oude ankerpunten verwijderd.
Hiernaast zijn er 2 routes door de eboulis gemarkeerd:
-Het eerste parcours gaat vanuit de Grande Salle naar de Metro.
-De andere route, summier gemarkeerd gaat vanuit de Grande Salle naar de Salle de Bivouac.
De grot is nog steeds gevaarlijk in geval van hoog water en er zijn meerdere locaties waar je verrast kunt worden door stijgend water. Een goede weersvoorspelling is een voorwaarde voor het bezoeken van de lager gelegen delen van deze grot.
Een ieder wordt gevraagd om bij een bezoek wat van het ingespoelde afval uit de grot te verwijderen.
Een verslagje:
Na druk tweetalig e-mail verkeer in het oude jaar werden
zaterdag 17 januari
onderhoudswerkzaamheden uitgevoerd in de Nou Maulin. Op Stijn’s oproep via
de mail werd met veel enthousiasme gereageerd en zo verzamelen we met 10
man aan de ingang. Het was nog even spannend of de waterstand niet te hoog zou
zijn maar de Lomme loopt nog netjes binnen haar dijkje.
Mooi om te zien hoe speleo verbroedert en het team bestaat uit een mooie dwarsdoorsnede van de speleowereld met speleologen uit Wallonie, Vlamingen en een paar “Hollanders”.
We starten met een korte bespreking van de te verrichten werkzaamheden. Een interessante discussie volgt over de staalkabel. Deze zou het mogelijk moeten maken de salle de bivouac te ontvluchten in geval van een opsluiting. De kans dat dit gebeurt achten we echter zeer klein. Zowel aan het begin als aan het einde van deze zaal sifonneert de boel dus je moet wel heel veel pech hebben wil je hier vast komen te zitten. Bovendien is de klim via de staalkabel op sommige delen steil diagonaal wat een veilige uitklim twijfelachtig maakt. Ook van de afvaardiging van SC Rochefortoise weet niemand wie de kabel aangelegd heeft. Persoonlijk ben ik niet al te groot fan van dit soort permanente equipementen. Dirk dist nog een interessant verhaal over een val van 5 m. die hij maakte nadat deze kabel loskwam van de verankering. Zijn val werd gestopt op het plateautje halverwege de put.
Ik laad mijn sleepzak met een slijptol op accu, hamer, sleutels en nog wat brol. Dan kom ik erachter dat ik mijn “botjes” (Red.: Laarzen) vergeten ben. Gelukkig heeft Dirk van SC Cascade een reservepaar bij die precies passen.
Aangekomen in de Salle de Bivouac klim ik vrij naar het platform waar het restant van de staalkabel vastgebonden zit met een stuk touw van twijfelachtige herkomst. Verderop is de kabel op nog 2 plaatsen losgebroken van de ankers, wat een draak van een ding is het geworden, absoluut gevaarlijk. Van boven hoor ik gestommel en Dirk en Stijn komen afgedaald. Ik begin met het verwijderen van oude ankerpunten en stukken kabel. Sommige ankerpunten hebben slechts enkele tikken van de hamer nodig om los te komen. Goede zaak dat deze vervangen worden!
Het is inmiddels een gezellig drukte in de grot en we zitten elkaar veel minder in de weg dan ik had verwacht. Van beneden naar boven werkend verwijder ik cq. 15 twijfelachtige ankerpunten en cq. 30 meter kabel en een paar kettingen.
Rond de klok van 4 taaien we af richting Han voor een welverdiende pizza
en een Rochefort 8. Zondag hebben we de eer om een bezoek aan de Fosse aux Ours
te brengen samen met twee explorateurs van het eerste uur Dirk en Geert. Wat
een fantastische ontdekking is dit en wat een mooie grot!Mooi om te zien hoe speleo verbroedert en het team bestaat uit een mooie dwarsdoorsnede van de speleowereld met speleologen uit Wallonie, Vlamingen en een paar “Hollanders”.
We starten met een korte bespreking van de te verrichten werkzaamheden. Een interessante discussie volgt over de staalkabel. Deze zou het mogelijk moeten maken de salle de bivouac te ontvluchten in geval van een opsluiting. De kans dat dit gebeurt achten we echter zeer klein. Zowel aan het begin als aan het einde van deze zaal sifonneert de boel dus je moet wel heel veel pech hebben wil je hier vast komen te zitten. Bovendien is de klim via de staalkabel op sommige delen steil diagonaal wat een veilige uitklim twijfelachtig maakt. Ook van de afvaardiging van SC Rochefortoise weet niemand wie de kabel aangelegd heeft. Persoonlijk ben ik niet al te groot fan van dit soort permanente equipementen. Dirk dist nog een interessant verhaal over een val van 5 m. die hij maakte nadat deze kabel loskwam van de verankering. Zijn val werd gestopt op het plateautje halverwege de put.
Ik laad mijn sleepzak met een slijptol op accu, hamer, sleutels en nog wat brol. Dan kom ik erachter dat ik mijn “botjes” (Red.: Laarzen) vergeten ben. Gelukkig heeft Dirk van SC Cascade een reservepaar bij die precies passen.
Aangekomen in de Salle de Bivouac klim ik vrij naar het platform waar het restant van de staalkabel vastgebonden zit met een stuk touw van twijfelachtige herkomst. Verderop is de kabel op nog 2 plaatsen losgebroken van de ankers, wat een draak van een ding is het geworden, absoluut gevaarlijk. Van boven hoor ik gestommel en Dirk en Stijn komen afgedaald. Ik begin met het verwijderen van oude ankerpunten en stukken kabel. Sommige ankerpunten hebben slechts enkele tikken van de hamer nodig om los te komen. Goede zaak dat deze vervangen worden!
Het is inmiddels een gezellig drukte in de grot en we zitten elkaar veel minder in de weg dan ik had verwacht. Van beneden naar boven werkend verwijder ik cq. 15 twijfelachtige ankerpunten en cq. 30 meter kabel en een paar kettingen.
Erik Birkhoff.
Foto's Jos Burgers.
Meer info http://sc-cascade.blogspot.be
